Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τα σχολεία βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας και αδυναμίας λειτουργίας ακόμα και για τα στοιχειώδη ζητήματα καθημερινότητας. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξυμμένο στους Δήμους κάτω των 100 σχολικών μονάδων, όπου καταργήθηκαν με νόμο του 2023 οι σχολικές επιτροπές. Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών ήρθε να προστεθεί στη διαχρονική υποχρηματοδότηση των σχολείων από τον κρατικό προϋπολογισμό και στην σταθερή προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων για τη μετάθεση του βάρους στους ίδιους τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Οι εκλεγμένοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών είχαμε αναδείξει αυτό το ζήτημα από τον Σεπτέμβριο του 2023 και είχαμε θέσει το θέμα σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, αλλά δυστυχώς δεν τοποθετήθηκε καμία άλλη δύναμη.
Η κατάσταση τη φετινή χρονιά είναι τραγική!
Στις 30 Ιούνη οι διευθυντές ήταν υποχρεωμένοι να επιστρέψουν όσα χρήματα είχαν στα ταμεία τους στους δήμους, στους οποίους σύμφωνα με το νέο νόμο περνάει η αποκλειστική διαχείριση των χρημάτων. Έκτοτε κανένα χρηματικό ποσό δεν έχει δοθεί στα σχολεία. Και με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης, βιώσαμε πραγματικά τραγελαφικές καταστάσεις: Σχολεία με κομμένο τηλέφωνο, διευθυντές να κάνουν «ανταλλαγή προϊόντων»: Θα σου δώσω χαρτί τουαλέτας, δώσε μου χλωρίνη. Διευθυντές να ψωνίζουν «βερεσέ» ή να βάζουν χρήματα από την τσέπη τους, για να μπορέσει το σχολείο να λειτουργήσει έστω και υποτυπωδώς.
Ειδικά φέτος η περιβόητη σχολική λίστα που μοιράζεται στους γονείς των μαθητών κυρίως των δημοτικών ήταν εμπλουτισμένη με νέα «σχολικά είδη» όπως χαρτί κουζίνας, μωρομάντηλα, αντισηπτικά, καθαριστικά κ.α., χωρίς να αναφέρουμε βέβαια το «αυτονόητο» φωτοτυπικό χαρτί Α4.
Η 3η δόση εκταμιεύτηκε, όπως μάθαμε, μόλις αυτή την εβδομάδα αλλά τα χρήματα, με ευθύνη των δήμων, θα φτάσουν στα σχολεία μέσα Οκτώβρη και αν… Πόσα χρήματα θα πάρουν τα σχολεία και πως κανείς δεν ξέρει!!! Πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία μέχρι τότε και τί θα γίνει με τα χρήματα που έχουν βάλει ήδη οι διευθυντές από την τσέπη τους; Τι θα γίνει με τους απλήρωτους λογαριασμούς; Τι θα γίνει με την προμήθεια του πετρελαίου; Πως θα γίνονται οι απαραίτητες επισκευές; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα περιμένουν απάντηση. Εδώ και τώρα Κυβέρνηση, Υπουργείο Παιδείας και Δήμοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και όχι να απαντούν, όπως έγινε σε αρκετές περιπτώσεις, «ζητήστε χρήματα από τους γονείς»!!
Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της υποχρηματοδότησης του σχολείου, που ισχύει και πριν την κατάργησή τους. Το γεγονός ότι δεν φρόντισαν όλο αυτό το διάστημα, μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών, να διαμορφώσουν ένα σαφές πλαίσιο χρηματοδότησης των σχολείων δεν είναι αστοχία. Είναι επιλογή για να εξαναγκάσουν τα σχολεία να ξεκινήσουν να ψάχνουν χορηγούς και πόρους. Εντάσσεται στη γενικότερη κατεύθυνση εμπορευματοποίησης του σχολείου και λειτουργίας του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αποτελεί πολιτική επιλογή όχι μόνο της Κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες με το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών και αντιλαϊκών νόμων που έχουν ψηφίσει προωθούν ένα Σχολείο αυτόνομο, αποκεντρωμένο με διευθυντές-μάνατζερ, που θα έχουν οι ίδιοι την ευθύνη διαχείρισης της σχολικής μονάδας και μαζί με τον σύλλογο διδασκόντων θα ψάχνουν να βρουν χορηγούς για να χρηματοδοτούν τα σχολεία, ενώ οι γονείς θα καλούνται να βάζουν κάθε χρόνο ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη όχι μόνο για τα έξοδα των παιδιών τους αλλά ακόμη και για τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης των σχολείων. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο κ. Πιερρακάκης επιδιώκουν την επιτάχυνση της εφαρμογής των ν. 4692/20 και 4823/21 (Κεραμέως), μέσα από τους οποίους έχουν θεσμοθετήσει τη αναζήτηση πόρων και χορηγών από την σχολική μονάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα πλαίσιο της λεγόμενης «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης» υπάρχει και δείκτης που αξιολογεί την ικανότητα προσέλκυσης χορηγών.
Ο οικονομικός στραγγαλισμός των σχολείων, τα μαζικά λουκέτα σε τμήματα, η ελαστικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών, η οικονομική αφαίμαξη των γονιών και η με πάση θυσία επιβολή της κατηγοριοποίησης των σχολείων μέσω της λεγόμενης «αξιολόγησης» είναι κρίκοι στην ενιαία αλυσίδα μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει την μόρφωση των παιδιών ως κόστος, που ματώνει καθημερινά το λαό, για να υπηρετεί τα ματωμένα πλεονάσματα και τα κέρδη των λίγων.
Στις 30 Ιούνη οι διευθυντές ήταν υποχρεωμένοι να επιστρέψουν όσα χρήματα είχαν στα ταμεία τους στους δήμους, στους οποίους σύμφωνα με το νέο νόμο περνάει η αποκλειστική διαχείριση των χρημάτων. Έκτοτε κανένα χρηματικό ποσό δεν έχει δοθεί στα σχολεία. Και με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης, βιώσαμε πραγματικά τραγελαφικές καταστάσεις: Σχολεία με κομμένο τηλέφωνο, διευθυντές να κάνουν «ανταλλαγή προϊόντων»: Θα σου δώσω χαρτί τουαλέτας, δώσε μου χλωρίνη. Διευθυντές να ψωνίζουν «βερεσέ» ή να βάζουν χρήματα από την τσέπη τους, για να μπορέσει το σχολείο να λειτουργήσει έστω και υποτυπωδώς.
Ειδικά φέτος η περιβόητη σχολική λίστα που μοιράζεται στους γονείς των μαθητών κυρίως των δημοτικών ήταν εμπλουτισμένη με νέα «σχολικά είδη» όπως χαρτί κουζίνας, μωρομάντηλα, αντισηπτικά, καθαριστικά κ.α., χωρίς να αναφέρουμε βέβαια το «αυτονόητο» φωτοτυπικό χαρτί Α4.
Η 3η δόση εκταμιεύτηκε, όπως μάθαμε, μόλις αυτή την εβδομάδα αλλά τα χρήματα, με ευθύνη των δήμων, θα φτάσουν στα σχολεία μέσα Οκτώβρη και αν… Πόσα χρήματα θα πάρουν τα σχολεία και πως κανείς δεν ξέρει!!! Πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία μέχρι τότε και τί θα γίνει με τα χρήματα που έχουν βάλει ήδη οι διευθυντές από την τσέπη τους; Τι θα γίνει με τους απλήρωτους λογαριασμούς; Τι θα γίνει με την προμήθεια του πετρελαίου; Πως θα γίνονται οι απαραίτητες επισκευές; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα περιμένουν απάντηση. Εδώ και τώρα Κυβέρνηση, Υπουργείο Παιδείας και Δήμοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και όχι να απαντούν, όπως έγινε σε αρκετές περιπτώσεις, «ζητήστε χρήματα από τους γονείς»!!
Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της υποχρηματοδότησης του σχολείου, που ισχύει και πριν την κατάργησή τους. Το γεγονός ότι δεν φρόντισαν όλο αυτό το διάστημα, μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών, να διαμορφώσουν ένα σαφές πλαίσιο χρηματοδότησης των σχολείων δεν είναι αστοχία. Είναι επιλογή για να εξαναγκάσουν τα σχολεία να ξεκινήσουν να ψάχνουν χορηγούς και πόρους. Εντάσσεται στη γενικότερη κατεύθυνση εμπορευματοποίησης του σχολείου και λειτουργίας του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αποτελεί πολιτική επιλογή όχι μόνο της Κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες με το σύνολο των αντιεκπαιδευτικών και αντιλαϊκών νόμων που έχουν ψηφίσει προωθούν ένα Σχολείο αυτόνομο, αποκεντρωμένο με διευθυντές-μάνατζερ, που θα έχουν οι ίδιοι την ευθύνη διαχείρισης της σχολικής μονάδας και μαζί με τον σύλλογο διδασκόντων θα ψάχνουν να βρουν χορηγούς για να χρηματοδοτούν τα σχολεία, ενώ οι γονείς θα καλούνται να βάζουν κάθε χρόνο ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη όχι μόνο για τα έξοδα των παιδιών τους αλλά ακόμη και για τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης των σχολείων. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο κ. Πιερρακάκης επιδιώκουν την επιτάχυνση της εφαρμογής των ν. 4692/20 και 4823/21 (Κεραμέως), μέσα από τους οποίους έχουν θεσμοθετήσει τη αναζήτηση πόρων και χορηγών από την σχολική μονάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα πλαίσιο της λεγόμενης «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης» υπάρχει και δείκτης που αξιολογεί την ικανότητα προσέλκυσης χορηγών.
Ο οικονομικός στραγγαλισμός των σχολείων, τα μαζικά λουκέτα σε τμήματα, η ελαστικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών, η οικονομική αφαίμαξη των γονιών και η με πάση θυσία επιβολή της κατηγοριοποίησης των σχολείων μέσω της λεγόμενης «αξιολόγησης» είναι κρίκοι στην ενιαία αλυσίδα μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει την μόρφωση των παιδιών ως κόστος, που ματώνει καθημερινά το λαό, για να υπηρετεί τα ματωμένα πλεονάσματα και τα κέρδη των λίγων.
Εδώ και τώρα απαιτούμε:
● Σαφές πλαίσιο και διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν ότι θα καλύπτεται έγκαιρα το σύνολο των αναγκών με βάση τις ανάγκες και τα αιτήματα των σχολικών μονάδων.
● Άμεση κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των σχολείων με ευθύνη του κράτους.
● Δραστική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των πραγματικών αναγκών.
● Δωρεάν πετρέλαιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο στα σχολεία.
● Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία χωρίς χορηγούς και ιδιώτες.
● Όχι στην κατηγοριοποίηση μαθητών, σχολείων και εκπαιδευτικών.
