Όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί, το
τελευταίο διάστημα, ορθώνουν ανάστημα και αναλαμβάνουν την ευθύνη να αλλάξουν
τα πράγματα, στο σχολείο, στη ζωή τους, στο μέλλον των μαθητών τους.
Αυτή η στάση τους είναι αποτέλεσμα των
σοβαρών προβλημάτων που βιώνουμε καθημερινά, προσπαθώντας να κρατήσουμε όρθια
τα σχολεία, χωρίς να έχουμε καμία κρατική υποστήριξη. Την ίδια ώρα, βέβαια, μας
χρεώνονται όλα τα δεινά της εκπαίδευσης, ενώ περισσεύει ο κυβερνητικός
αυταρχισμός.
Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούμε να μάθουμε
στα παιδιά του λαού γράμματα, την ώρα που πέφτουν ταβάνια και το 60% των
σχολικών κτιρίων είναι άνω των 40 ετών. Που η κρατική χρηματοδότηση για τα
σχολεία έχει μειωθεί κατά 1,8 δις ευρώ τα τελευταία 12 χρόνια. Που
αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε μέχρι τα 67 μας, και άλλοι συνάδελφοι να παραμένουν
αναπληρωτές για 15 χρόνια. Που χάνονται ώρες μαθημάτων ή μένουν κενά τμήματα
ένταξης, γιατί δεν προσλαμβάνεται το αναγκαίο προσωπικό. Που ένας εκπαιδευτικός
αμείβεται κατά 40% λιγότερο απ’ ότι το 2009.
Οι εκπαιδευτικοί γίνονται πρωταγωνιστές
των εξελίξεων και αυτό έχει φανεί πιο καθαρά με τη μεγαλύτερη συμμετοχή τους σε
ΓΣ, κινητοποιήσεις, απεργίες, άλλες μορφές αγώνα, απέναντι ακόμα και στις
απειλές του υπουργείου. Γίνονται πρωταγωνιστές γιατί αγωνίζονται ενάντια στην προώθηση
της κατηγοριοποίησης των σχολείων μέσω της λεγόμενης «αξιολόγησης»,
καταθέτοντας παράλληλα συγκεκριμένες προτάσεις για την πραγματική αναβάθμιση
του σχολείου.
Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, έκαναν
και ένα βήμα παραπάνω. Προσπέρασαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΝΔ, του
ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες βάζουν πλάτη στην κυβέρνηση. Με τη μεγάλη
συμμετοχή τους στις πρόσφατες ΓΣ, οι εκπαιδευτικοί ανέτρεψαν την απόφαση των
τριών αυτών παρατάξεων στο ΔΣ της ΔΟΕ, και δέσμευσαν την Ομοσπονδία για συνέχιση
του αγώνα. Μια απόφαση που είναι σε πλήρη ισχύ, παρά τα όσα διαδίδονται. Οι
μάσκες έπεσαν. Ο κλάδος είδε αυτούς που δήθεν ενδιαφέρονταν για το καλό του να
«τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια του». Τη μία με το να σταματάνε την απεργία
– αποχή το 2021 από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, την άλλη με το να
συμμετέχουν στις ηλεκτρονικές εκλογές (και στη συνέχεια να προσπαθούν να τις
επιβάλουν στα σωματεία), τώρα με την προσπάθεια να σταματήσουν τον αγώνα ενάντια
στην ατομική αξιολόγηση και με το να μην ψηφίζουν την απεργία στις 28/2 και
στις 17/4.
Είναι πολλά πια τα αμαρτήματα. Και αν
οι συνδικαλιστές της ΝΔ έχουν κάθε λόγο να στηρίζουν την κυβέρνησή τους, οι
συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, τι καημό έχουν; Γιατί δεν θέλουν να
εκφραστούν οι αγωνιστικές διαθέσεις των εκπαιδευτικών; Γιατί στην πράξη
υπονομεύουν τον αγώνα διασπείροντας στα διάφορα «πηγαδάκια» πως «ό,τι και να
κάνουμε η κυβέρνηση θα περάσει τα μέτρα που θέλει»; Ακόμα και την πρόσφατη
παράσταση διαμαρτυρίας στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, καταψήφισαν ΔΑΚΕ
και ΔΗΣΥ στα πρωτοβάθμια σωματεία σε Κιλκίς και Παιονία, και μόνο κάτω από την
πίεση του κόσμου και της έντιμης στάσης που κράτησαν μεμονωμένοι συνδικαλιστές
αποφασίστηκε η κινητοποίηση.
Αν βγαίνει ένα συμπέρασμα, είναι ότι ο
κλάδος μας μπορεί να βγει μπροστά, συλλογικά και οργανωμένα. Να δυναμώσει ο
αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ολόπλευρη μόρφωση για όλα τα παιδιά,
για σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα, αύξηση της
χρηματοδότησης για την παιδεία και αυξήσεις στους μισθούς.
Και αυτή του τη στάση να τη συνδέσει
και με την ψήφο του στις ερχόμενες αρχαιρεσίες για τα Σωματεία και τη ΔΟΕ. Για
να καταδικαστούν οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ, της ΔΗΣΥ και του ΔΙΚΤΥΟΥ που κάνουν
πλάτες στην κυβέρνηση της ΝΔ. Για να ενισχυθεί η «Αγωνιστική Συσπείρωση
Εκπαιδευτικών», η δύναμη αυτή που βρίσκεται δίπλα στους συναδέλφους, μπαίνει
μπροστά στον αγώνα, παίρνει πρωτοβουλίες, ενημερώνει και οργανώνει. Τώρα είναι
η ώρα να αλλάξουν οι συσχετισμοί και στη ΔΟΕ, με την «Αγωνιστική Συσπείρωση
Εκπαιδευτικών» 1η δύναμη!
Με οργάνωση και αγώνα, μέσα από συλλογικές και μαζικές διαδικασίες, με εμπιστοσύνη τη δύναμη του κλάδου, συνεχίζουμε για τη μόρφωση και το μέλλον των μαθητών μας, για τη ζωή μας!
