Η ομιλία της Μαρίας Τασοπούλου, Αντιπροέδρου του ΣΕΠΕ Παιονίας και μέλους του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ στο 27ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο των ΔΟΕ – ΠΟΔΝ

Στο 27^ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο της διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) και της Πανκύπριας Ομοσπονδίας Δασκάλων – Νηπιαγωγών (ΠΟΔΝ), το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Αλεξανδρούπολη 2-5 Ιανουαρίου, με θέμα: «Εργασιακή ικανοποίηση, εργασιακή εξουθένωση και εργασιακό άγχος των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης», συμμετείχε η Μαρία Τασοπούλου, Αντιπρόεδρος του ΣΕΠΕ Παιονίας και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, εκλεγμένη με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών», η οποία έκανε την παρακάτω ομιλία: .

    «Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, 

    Η επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας στην Εκπαίδευση με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων και σύμφωνα με τις επιταγές της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ (ακόμα και του ΣΕΒ), έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου, στις συνθήκες ζωής, την εργασιακή εξουθένωση και το εργασιακό άγχος του εκπαιδευτικού σήμερα. Οι «γκρίζες ζώνες» της εργασιακής ομηρίας και της περιπλάνησης στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης αυξάνονται αν αναλογιστεί κανείς και τον μικρό αριθμό μεταθέσεων, αποσπάσεων, το συνολικό χρόνο που χρειάζεται ένας εκπαιδευτικός σήμερα για να “καταλήξει” στον τόπο μόνιμης κατοικίας του.

    Αιτίες που εντείνουν το άγχος και την εργασιακή εξουθένωση ενός εκπαιδευτικού που αλλάζει διαρκώς τόπο εργασίας συνιστούν:

· H οικονομική εξαθλίωση. Η εκρηκτική κατάσταση της ακρίβειας, ειδικά στα είδη πρώτης ανάγκης, τα τρόφιμα, την ενέργεια, τα καύσιμα, της αναζήτησης σπιτιού, του ενοικίου, της διαβίωσης εκτινάσσουν το άγχος του εκπαιδευτικού, ειδικά του συμβασιούχου με τον φαύλο κύκλο -από το επίδομα εργασίας στο υπό προϋποθέσεις επίδομα ανεργίας.

· Η έλλειψη οικογενειακού προγραμματισμού. Οικογένειες διαλύονται κάθε χρόνο, τα παιδιά αποχωρίζονται τους γονείς τους και συχνά μεταφέρονται μέσα σε 2-3 μέρες ακόμη και στα μέσα της χρονιάς σε άλλη περιοχή και σχολείο. Εξαιρετικά στρεσογόνα είναι όμως και η κατάσταση για όσους θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια, αλλά δυσκολεύονται λόγω των συνεχών μετακινήσεών τους.
Η αβεβαιότητα και έλλειψη δυνατότητας προγραμματισμού: Τα ερωτήματα είναι συνεχή και πολλά: Θα έχω δουλειά φέτος; Θα πάρω απόσπαση; Πού θα βρεθώ; Πότε θα με προσλάβουν; Θα βρω εύκολα σπίτι;

· Η δυσκολία προσαρμογής κάθε φορά σε άλλο σχολείο με διαφορετικούς μαθητές. Ο χρόνος που χρειάζεται ο εκπαιδευτικός να βρει να πατήματα του στην τάξη συνεχώς μεγαλώνει, δυσκολεύεται να γνωρίσει τους μαθητές του, τους προβληματισμούς, τα ενδιαφέροντα, τις κλίσεις και τα ταλέντα τους, να μπορέσει να ενισχύσει τα κίνητρα μάθησης, να συμβάλλει στην επίλυση των μαθησιακών και προσωπικών προβλημάτων τους. Επιπλέον ό,τι καταφέρνει να “χτίσει” μέσα στη μία χρονιά δεν μπορεί να το συνεχίσει την επόμενη. Πρόκειται μάλιστα για μια δυσκολία που έχει συσσωρευτικό χαρακτήρα. Η δυνατότητα προσαρμογής στη νέα κάθε φορά σχολική τάξη γίνεται ολοένα και πιο δύσκολα με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα το βασικό στοιχείο της διαπροσωπικής σχέσης μαθητή-εκπαιδευτικού και την αμοιβαία εμπιστοσύνη που πρέπει να προϋπάρξει ως βασικός θεμέλιος λίθος για τη διαδικασία της διδασκαλίας, τις περισσότερες φορές να είναι αδύνατο να επιτευχθούν. Ταυτόχρονα -και αυτό είναι κρίσιμο- οι δραματικές αλλαγές που έχει επιφέρει η καπιταλιστική ανάπτυξη στον τρόπο ζωής της εργατικής οικογένειας και των παιδιών τους (ανεργία, φτώχεια, βία, ωράριο και εργασιακές σχέσεις, ελεύθερος χρόνος, απομόνωση και ατομικός τρόπος ζωής κλπ.) φέρνουν τον εκπαιδευτικό αντιμέτωπο καθημερινά με τα αυξανόμενα προβλήματα που βιώνουν οι μαθητές του. Με αυτήν την έννοια, με τη συνεχή μετακίνηση και εναλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, με τα κοινωνικά προβλήματα που συνεχώς εντείνονται, αυξάνεται ακόμα περισσότερο η δυσκολία προσαρμογής, αναγνώρισης και επίλυσης προβλημάτων (πχ  το ζήτημα έλλειψης πειθαρχίας στην τάξη κτλ.) γεγονός που εκφράζει την ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση και νέους δυσμενέστερους όρους της εργασίας του εκπαιδευτικού.

· Επιπλέον η εναλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν γίνεται σε ένα ιδανικό έδαφος, αλλά σε σχολεία, χτυπημένα από την υποχρηματοδότηση, σε σχολεία που βρίσκονται σε αναζήτηση πόρων για να πληρώσουν λογαριασμούς, για πετρέλαιο, για συντήρηση, για υλικοτεχνική υποδομή, ενώ εντείνονται οι λογικές για αναζήτηση χορηγών, για εμπορική εκμετάλλευση, σε ένα εργασιακό περιβάλλον δηλαδή που έτσι κι αλλιώς εντείνει το άγχος και την ανασφάλεια.

· Και, βέβαια, έχει σημασία να τονιστεί, ότι και το ίδιο το περιεχόμενο της εκπαίδευσης σε συνδυασμό με το ρόλο που επιφυλάσσουν για τον εκπαιδευτικό, υποβαθμίζοντάς τον σε παιδοφύλακα και μετατρέποντάς τον σε κυνηγό δεξιοτήτων, χορηγών και βαθμών, τον οδηγούν διαρκώς σε μία αποξένωση από το επιστημονικό και παιδαγωγικό του έργο, με αποτέλεσμα να χάνεται ο δημιουργικός του ρόλος, και έτσι να αυξάνεται η εργασιακή εξουθένωση και το άγχος.

Η πιο πάνω κατάσταση που επιδρά καταλυτικά στην αύξηση της εργασιακής εξουθένωσης και του άγχους του εκπαιδευτικού δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακής διαχείρισης, μιας ανίκανης κυβέρνησης, ή κακών επιλογών σε υπουργικές και κυβερνητικές θέσεις. Γι’ αυτό άλλωστε και όσες κυβερνήσεις κι αν άλλαξαν τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, όχι απλά δεν λύθηκε, αλλά εκτινάχθηκε ακόμα περισσότερο. Γιατί η κάθε αλλαγή που γίνεται στο σχολείο, δεν γίνεται με γνώμονα τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, την καλυτέρευση της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά τα συμφέροντα των λίγων αυτού του κόσμου. Και αυτή είναι η ουσία των δεκάδων εκσυγχρονιστικών, μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων που ούτε αποσπασματικές είναι, ούτε χωρίς σχέδιο, όπως πολλοί υποκριτικά υποστηρίζουν. Και αυτό επιβεβαιώνεται από την “κόκκινη κλωστή” που συνδέει τις αντιδραστικές αλλαγές, χρόνια τώρα στην Εκπαίδευση. Από τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τις προσπάθειες “αυτονόμησης” των σχολικών μονάδων μέχρι την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων.

Προκειμένου το πρόταγμα του Συνεδρίου κατά της εργασιακής εξουθένωσης των εκπαιδευτικών να μη μείνει απλά ένα σύνθημα, απαιτείται σήμερα τα σωματεία, οι Σύλλογοι της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, οι Ομοσπονδίες να παίξουν αποφασιστικό ρόλο, να πρωτοστατήσουν στον αγώνα κατά της εμπορευματοποίησης της Εκπαίδευσης με αδιαπραγμάτευτα σημεία αναφοράς τόσο τη μόνιμη και σταθερή εργασία, το αναφαίρετο δικαίωμα να ζεις με αξιοπρέπεια μέσα από τη δουλειά σου όσο και την ολόπλευρη μόρφωση όλων των παιδιών αυτού του τόπου στον 21ο αιώνα. Η αλματώδης επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη έχουν δημιουργήσει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις να λειτουργούν τα σχολεία σήμερα χωρίς να τους λείπει τίποτα. Αυτό είναι το πραγματικά σύγχρονο και προοδευτικό.

Θα πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας των σωματείων για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών για μόρφωση, για μόνιμη και σταθερή δουλειά που καλλιεργεί την ασφάλεια, καταπολεμά το εργασιακό άγχος και την εξουθένωση των εκπαιδευτικών. Αυτό το σχολείο δεν μπορεί να χωρέσει στα ασφυκτικά πλαίσια της ΕΕ, της ανταγωνιστικότητας, της αγοράς. Γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσει η  πάλη, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από τα βαρίδια της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας και οικονομίας, που μπαίνουν εμπόδιο στην ολόπλευρη μόρφωση, πρόοδο και εξέλιξη του ανθρώπου. Γιατί για εμάς και τους μαθητές μας, δε θέλουμε τα ψίχουλα που τάζουν οι σημερινοί “σωτήρες” της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των συμπληρωμάτων τους. Τα θέλουμε ΟΛΑ, γιατί τα δικαιούμαστε και μας αξίζουν!»

Για την κατάργηση των Σχολικών Επιτροπών

Νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών για κατάργηση Σχολικών Επιτροπών και Δημοτικών Επιτροπών Παιδείας (ΔΕΠ)

Άλλο ένα βήμα στην υποχρηματοδότηση και εμπορευματοποίηση των σχολείων

 Σκηνές από την αυστραλιανή ταινία «Ξηρασία» φαίνεται να θέλει να φέρει η κυβέρνηση στα σχολεία, όπου η πρωταγωνίστρια της ταινίας, διευθύντρια ενός σχολείου στέκεται απελπισμένη μπροστά σε μια ατελείωτηχαρτούρα και με αγωνία αναζητά κάποιου είδους χορηγία για να βρει τα δολάρια που χρειάζεται για να λειτουργήσει το σχολείο…

Όχι ότι δεν υπάρχει και σήμερα ξηρασία στη χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών για τις ανάγκες των σχολείων, ούτε φυσικά είμαστε ικανοποιημένοι με την εργολαβοποίηση και υποβάθμιση των σχολικών υποδομών, αλλά η κυβέρνηση θέλει να το πάει ένα βήμα παραπάνω…Καταργεί τις σχολικές επιτροπές με προφανή διάθεση, όχι μόνο να μην στηρίξει επαρκώς τις υλικοτεχνικές ανάγκες των σχολείων αλλά να κρύψει τις ευθύνες της και να πετάξει την μπάλα στην κερκίδα, στους διευθυντές  και στο ότι προαιρείσθε…

Φαίνεται ότι στην αντιλαϊκή πολιτική της δεν χωρά το σχήμα των οργανισμών των σχολικών επιτροπών οι οποίες είναι υπεύθυνες για τη διαχείριση των πιστώσεων που της διατίθενται από το δήμο για την κάλυψη των δαπανών λειτουργίας των σχολείων (καθαρισμός, θέρμανση, φωτισμός, ύδρευση, τηλέφωνο, αποχέτευση, αναλώσιμα κ.λπ.) και του κάθε είδους εξοπλισμού τους (έπιπλα, βιβλιοθήκες κα).

Η κυβέρνηση φαίνεται να ενοχλείται ακόμα και από το γεγονός ότι στις σχολικές επιτροπές συμμετέχουν με δικαίωμα ψήφου διευθυντές των σχολείων, εκπρόσωποι των γονέων και εκπρόσωποι των μαθητών, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι αλλάζει η κύρια ευθύνη του δήμου στις πιστώσεις για τα σχολεία. Ενώ κατά τις συνεδριάσεις των σχολικών επιτροπών, όταν συζητούνται θέματα τα οποία αφορούν συγκεκριμένη σχολική μονάδα, καλείται ο διευθυντής της οικείας σχολικής μονάδας, ο οποίος συμμετέχει με δικαίωμα ψήφου.

Θέλει να καταργήσει ακόμα και τα υπάρχοντα στοιχειώδη κριτήρια των σχολικών επιτροπών στην κατανομή των πιστώσεων, όπως αυτά  του αριθμού των μαθητών, των τμημάτων, των αιθουσών, των γυμναστηρίων, των αιθουσών πολλαπλών χρήσεων, των εργαστηρίων, των βιβλιοθηκών κ.λ.π., αλλά και την παλαιότητα των κτιρίων, καθώς και τις ειδικότερες ανάγκες των σχολικών μονάδων.

Σε τέτοιες συνθήκες χάνεται κάθε είδους αναλογία και ισότητα στο μοίρασμα των πιστώσεων, πράγμα που θα οδηγήσει σε αυθαιρεσίες και κάθε είδους συναλλαγές και πιέσεις προς τις διευθύνσεις των σχολείων. Καταργείται κάθε στοιχειώδης συνέχεια, διαφάνεια και έλεγχος στην κατανομή πιστώσεων που μπορούσε να αξιοποιηθεί από τους μαζικούς φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας στη διερεύνηση και αγωνιστική διεκδίκηση της κάλυψης των αναγκών των σχολείων.

Το υπουργείο, φέρνει λοιπόν διάταξη όπου καταργεί τις Σχολικές  Επιτροπές  του Δήμου και μεταβιβάζει τις αρμοδιότητες τους ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΣΤΟΥΣ Δ/ΝΤΕΣ των σχολείων, δίνοντάς τους ποσά που περισσότερο αντιστοιχούν σε χαρτζιλίκι σε σχέση με τις ανάγκες του σχολείου, αφήνοντάς τους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Μάλιστα τους αναθέτει να διενεργούν με απόλυτη ευθύνη τους άπειρες αρμοδιότητες από τεχνικές βλάβες πάσης φύσεως, συντηρήσεις μηχανημάτων και εξοπλισμού και μάλιστα, ορίζονται ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙόλων των οικονομικών στοιχείων. Σύμφωνα με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, οι αρμοδιότητες του δήμου περιορίζονται στην προμήθεια πετρελαίου και στις επισκευές μεγάλης κλίμακας, καθότι τα σχολεία αποτελούν περιουσία του Δήμου.

Στην ίδια κατεύθυνση καταργούν τις Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας (ΔΕΠ) μεταβιβάζοντας τις αρμοδιότητές τους στα δημοτικά συμβούλια. Φαίνεται ότι τους ενοχλεί ακόμα και η ύπαρξη οργάνων, με ούτως η άλλως  συμβουλευτικό χαρακτήρα, που μπορούσαν να βρουν κάποια έκφραση οι θέσεις και τα αιτήματα των εργαζομένων ( π.χ. οι ΣΕΠΕ και οι ΕΛΜΕ όριζαν εκπρόσωπο).

Συνάδελφοι, είναι φανερό ότι αν αυτοί οι σχεδιασμοί προχωρήσουν τα ήδη υποχρηματοδοτούμενα σχολεία θα φτωχύνουν και άλλο, ανοίγεται ο δρόμος να μετατραπούν σε σχολεία αυτόνομες μονάδες με τους διευθυντές να πασχίζουν να βρουν πόρους με κάθε τρόπο, να μπαλώνουν όπως όπως τα προβλήματα, ενώ το κράτος θα παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η κ. Κεραμέως επιδιώκουν την επιτάχυνση της εφαρμογής του ν. 4692/20 (Κεραμέως) μέσα από τον οποίο έχουν θεσμοθετήσει την αναζήτηση πόρων και χορηγών από την σχολική μονάδα.

Συνάδελφοι, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται μπροστά στις ανάγκες των σχολείων και μάλιστα όταν το ματωμένο πλεόνασμα απογειώθηκε στα 5,6 δισ. για την περίοδο του Ιανουαρίου έναντι στόχου 2,314 δισ. ευρώ (!!)

 

- Εναντιωνόμαστε στην κατάργηση των σχολικών επιτροπών από την σκοπιά της στόχευσης και των επιδιώξεων που έχει η κυβέρνηση.

- Διεκδικούμε τη δραστική αύξηση της χρηματοδότησης για τις ανάγκες των σχολείων κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων.

- Δε θα σταματήσουμε να απαιτούμε, με ευθύνη των Δήμων να υπάρχουν επιτροπές παρακολούθησης της χρηματοδότησης των σχολείων και των κατευθύνσεών της, με συμμετοχή της αντιπολίτευσης και των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας, των εκπαιδευτικών και των γονέων.

Συνεχής η απαξίωση και υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής στα σχολεία της Παιονίας (ανακοίνωση ΑΣΕ, Ιανουάριος 2023)

Συνεχής η απαξίωση και υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής στα σχολεία της Παιονίας

Διανύουμε μία ακόμη σχολική χρονιά με τις συνέπειες της χρόνιας υποχρηματοδότησης και των πολιτικών που αντιμετωπίζουν την Παιδεία ως
κόστος, να είναι πλέον εμφανείς καθημερινά στο Δημόσιο Σχολείο.
Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι! Εν έτει 2023 και ενώ η επιστημονική
κοινότητα τονίζει τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης, της πρώιμης
παρέμβασης και της παροχής κατάλληλης εκπαίδευσης στους μαθητές που
αντιμετωπίζουν δυσκολίες και ενώ χιλιάδες εκπαιδευτικοί παραμένουν
άνεργοι, η απαξίωση της Ειδικής Αγωγής στα σχολεία της Παιονίας δεν έχει
προηγούμενο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ειδικό Σχολείο Τούμπας, όπου
αυτή τη στιγμή λειτουργεί χωρίς προσωπικό ΕΒΠ/ΕΕΠ (δηλαδή
φυσιοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή κτλ). Για να καλυφθούν
όπως – όπως αυτά τα κενά, γίνεται «δανεισμός» προσωπικού από το Ειδικό
Σχολείο Κιλκίς, απαξιώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο και το Ειδικό Σχολείο Κιλκίς.
Ως λύση σε αυτή την τραγική κατάσταση - για τις μορφωτικές και
παιδαγωγικές ανάγκες των παιδιών - η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας
Εκπαίδευσης Κιλκίς αποφάσισε τη μετακίνηση συναδέλφισσας εκπαιδευτικού
του Τμήματος Ένταξης από το ΔΣ Αγίου Πέτρου για τις μισές μέρες στο
Ειδικό Σχολείο Τούμπας, δημιουργώντας νέο πρόβλημα, μιας και έτσι μένουν
χωρίς εκπαιδευτικό τα παιδιά του Αγίου Πέτρου.
Αν αυτό δεν αποτελεί απαξίωση και υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής στο
Νομό, τότε τι αποτελεί; Και όλα αυτά, την ώρα που ακόμα υπάρχουν
ελλείψεις προσωπικού σε Τμήματα Ένταξης και στην Παράλληλη Στήριξη. Η
απάντηση μάλιστα της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης ΠΕ Κιλκίς, ότι «εμείς
δηλώνουμε τα κενά στο Υπουργείο, αλλά και πάλι οι εκπαιδευτικοί δεν
θέλουν να έρθουν στην Παιονία ή παραιτούνται λόγω της απόστασης»
αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση.

- Αλήθεια δε γνωρίζει η Διεύθυνση ποιες πολιτικές επιλογές, αυτής και
των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχουν διαμορφώσει αυτό το
δυστοπικό τοπίο, στην Εκπαίδευση της Ειδικής Αγωγής;

- Δεν γνωρίζει ότι οι προσλήψεις προσωπικού γίνονται με το
σταγονόμετρο, με βάση τα κονδύλια του ΕΣΠΑ και όχι με βάση τις
πραγματικές εκπαιδευτικές και μορφωτικές ανάγκες των μαθητών; Ότι
κενά υπάρχουν ακόμα και στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και όχι
μόνο σε ακριτικές περιοχές;

- Δεν γνωρίζει ότι στην Ειδική Αγωγή οι προσλήψεις γίνονται σχεδόν
κατ’ αποκλειστικότητα με αναπληρωτές, τους οποίους καλούν ακόμα
και το Μάρτιο να αναλάβουν υπηρεσία;

- Δεν γνωρίζουν ότι οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι της Ειδικής
Αγωγής, βρίσκονται σε μια διαρκή ομηρία και σε ένα διαρκές
τρεχαλητό από τόπο σε τόπο με τεράστιο οικονομικό και προσωπικό –
οικογενειακό κόστος; Και ότι έχουμε ακόμα και παραιτήσεις, γιατί το να
πας στη δουλειά κοστίζει περισσότερο απ’ όσο είναι ο μισθός;


Κυβέρνηση, Υπουργείο Παιδείας, Διεύθυνση Εκπαίδευσης αντί να
αναλάβουν την ευθύνη τους και να καλύψουν το σύνολο των αναγκών
των μαθητών με την πλήρη στελέχωση των σχολείων με όλο το
αναγκαίο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, για άλλη μια φορά
επιδιώκουν να ρίξουν το βάρος της στήριξης των μαθητών στην
αυτοθυσία και την οικονομική επιβάρυνση εκπαιδευτικών και γονιών.
Χρόνια τώρα τα Γενικά και τα Ειδικά Σχολεία της χώρας υποφέρουν
από μία εκπαιδευτική πολιτική η οποία δεν καθορίζεται από τις
μορφωτικές ανάγκες των μαθητών αλλά από τις δημοσιονομικές
αντοχές της οικονομίας. Εν έτει 2023 υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για
σύγχρονες δομές Ειδικής Αγωγής με σύγχρονους ειδικά διαμορφωμένους
χώρους που θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια πετυχημένη
εκπαιδευτική διαδικασία, για αίθουσες διδασκαλίας με σύγχρονο ηλεκτρονικό
εξοπλισμό και ειδικό παιδαγωγικό υλικό, για σχολεία στελεχωμένα με μόνιμο
προσωπικό που δεν θα αλλάζει κάθε χρονιά επιτείνοντας την αγωνία και την
ανασφάλεια των μαθητών.

Κυβέρνηση, Υπουργείο Παιδείας, Διεύθυνση Εκπαίδευσης να πάρουν
τώρα θέση για το ζήτημα. Δεν έχουν δικαίωμα να παίζουν με τις ανάγκες των
παιδιών! Τέρμα πια με την κοροϊδία!

Εδώ και τώρα:

- Να προσληφθεί όλο το αναγκαίο προσωπικό για το Ειδικό Σχολείο
Γουμένισσας (Τούμπας) και Κιλκίς, για την κάλυψη όλων των κενών στα
Τμήματα Ένταξης και στην Παράλληλη Στήριξη με αναλογία 1
εκπαιδευτικός για 1 μαθητή, όπως απαιτείται με βάση τα επιστημονικά
και παιδαγωγικά κριτήρια.

- Να επιστρέψει η συναδέλφισσσα στο σχολείο που τοποθετήθηκε από
την αρχή της χρονιάς, για να λειτουργεί το Τμήμα Ένταξης του Αγίου
Πέτρου, όπως απαιτείται για το καλό των μαθητών του σχολείου.

- Να μονιμοποιηθούν όλοι οι αναπληρωτές που εργάζονται τα τελευταία
χρόνια στην εκπαίδευση. Να καλυφθούν όλες οι εκπαιδευτικές ανάγκες
από μόνιμους εκπαιδευτικούς.

26/1/2023

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, μαζί σε βουλή, ευρωβουλή, δήμους και συνδικάτα για να βάζουν πλάτη στις αντιλαϊκές πολιτικές (Ανακοίνωση ΔΑΣ, για το ΝΤ ΑΔΕΔΥ Κιλκίς)

 

“ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, μαζί σε βουλή, ευρωβουλή, δήμους και συνδικάτα

για να βάζουν πλάτη στις αντιλαϊκές πολιτικές”

Τη Δευτέρα 12 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν οι αρχαιρεσίες για τη συγκρότηση του προεδρείου της Εκτελεστικής Γραμματείας του Νομαρχιακού Τμήματος Νομού Κιλκίς της ΑΔΕΔΥ, λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του συνεδρίου, όπου η ΔΑΣ κατέγραψε σημαντική αύξηση σε ψήφους, ποσοστό και έδρες, αναδεικνύοντας τη σε δεύτερη δύναμη, με 2 έδρες και ποσοστό 23,73%.

Απέναντι στο νέο συσχετισμό δύναμης που διαμορφώθηκε,  οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ, ΔΗ.ΣΥ.Π. (ΠΑΣΚΕ), Ενωτική Αγωνιστική Εκκίνηση (ΣΥΡΙΖΑ) όχι μόνο δεν “έκατσαν με τα χέρια σταυρωμένα” αλλά ένωσαν και τις δυνάμεις τους για να “προστατεύσουν” την ΑΔΕΔΥ από την επερχόμενη “απειλή” της ανάδειξης της ΔΑΣ στο προεδρείο, με το σπαθί της βέβαια και χωρίς κανένα παρασκήνιο.

Τελικά κατάφεραν να αποκλείσουν τη ΔΑΣ από το προεδρείο, αναδεικνύοντας στη θέση του Αντιπροέδρου τον εκπρόσωπο της 4ης δύναμης (ΠΑΣΚΕ) και στη θέση του γραμματέα τον εκπρόσωπο της 3ης δύναμης (ΣΥΡΙΖΑ)! Η ΔΑΚΕ πήρε τον πρόεδρο και όλες τις υπόλοιπες θέσεις! Τα συγχαρητήρια μας! Άξιοι!

Τέτοιοι είναι! Συνέταιροι στα μνημόνια, συνέταιροι στο Ταμείο Ανάκαμψης, συνέταιροι στους πλειστηριασμούς, συνέταιροι στην κατεδάφιση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, συνέταιροι  εδώ και χρόνια σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, γιατί να μην τα βρούνε; “Αν δεν ταιριάζανε, δεν θα συμπεθεριάζανε” λέει ο λαός μας. Και πως να μην συμπεθεριάσουν, όταν τα κόμματα τους είναι ήδη συνέταιροι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, είναι ήδη συνέταιροι στη βουλή, την ευρωβουλή και τους Δήμους;

Οι δυνάμεις του “θα αναμετρηθούμε μετά”, οι δυνάμεις του “πάμε και όπου βγει”, “οι δυνάμεις της ατομικής ευθύνης του εργαζομένου,  παντού”, οι δυνάμεις του “ήταν η κακιά η ώρα και η κακιά στιγμή”, οι δυνάμεις του “για όλα φταίνε οι εργαζόμενοι και οι επιλογές τους στις βουλευτικές εκλογές”, οι δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα του σημερινού δρόμου ανάπτυξης, δεν μπορούν να εγγυηθούν τίποτα καλό για τους εργαζομένους.

Για άλλη μια φορά έδωσαν τα διαπιστευτήρια τους σε αυτούς που υπηρετούν ότι θα βάλουν πλάτη στην προώθηση της πολιτικής της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, που από χέρι θα είναι αντιλαϊκή.

Για άλλη μια φορά έδειξαν ότι το μόνο που τους φοβίζει είναι οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, που αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική, που αγωνίζονται για την ανατροπή της, σε μια προοπτική ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι τα κέρδη μιας χούφτας κηφήνων, που ελέγχουν τον πλούτο που παράγεται.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για την αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, της χειραφέτησης του από τις επιδιώξεις του κράτους και της εργοδοσίας, της εκρίζωσης του σαρακιού της παθητικής αναμονής και της κυβερνητικής εναλλαγής.

Το επόμενο διάστημα δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό, ακόμη πιο αποφασιστικά, τόσο για την αναβάθμιση της λειτουργίας του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ, όσο απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση που από χέρι θα είναι αντιλαϊκή.

Κιλκίς, 13 Ιουνίου 2023

Άρθρο, Μαρίας Τασοπούλου, "Με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» αλλάζουμε τα Σωματεία μας και τη ΔΟΕ"

Με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» αλλάζουμε τα Σωματεία μας και τη ΔΟΕ

    Την Πέμπτη 16 Ιουνίου, οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Κιλκίς και της Παιονίας ψηφίζουμε για να αναδείξουμε νέα Διοικητικά Συμβούλια, αντιπροσώπους για την 91η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, αντιπροσώπους για το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ Κιλκίς.

    Είναι φανερό, πώς η θέση που θα πάρουν οι εκατοντάδες εκπαιδευτικοί του νομού, θα κρίνει τι Σωματεία, τι Ομοσπονδία, τι κίνημα θα έχουμε τα επόμενα χρόνια. Αυτό κρίνεται με την ψήφο μας τις επόμενες μέρες.

    Τα τελευταία 2-3 χρόνια είχαμε συνταρακτικές εξελίξεις στην εκπαίδευση.

    Προωθήθηκε παραπέρα η αυτόνομη σχολική μονάδα που κατηγοριοποιεί σχολεία, μαθητές και εκπαιδευτικούς, όπως και η «αξιολόγηση».

    Παρέμεινε στα τάρταρα η κρατική χρηματοδότηση για την Παιδεία και το βάρος συνεχίστηκε να πέφτει στις πλάτες των γονιών.

    Οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς ήταν μεγάλες καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ιδιαίτερα τις περιόδους έξαρσης του κορονοϊού που οι εκπαιδευτικοί γίνονταν λάστιχο για να καλύψουν τις ανάγκες.

    Οι αναπληρωτές στην περιοχή μας ξεπερνούν πλέον το 35% των συναδέλφων και τα δικαιώματά τους συνεχώς χτυπιούνται (βλ. συμβάσεις 3 μηνών, με αφορμή τον Covid).

    Η ακρίβεια έχει τσακίσει τους εκατοντάδες εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα όσους μετακινούνται από άλλες περιοχές προς το Κιλκίς και την Παιονία.

    Οι Νηπιαγωγοί έχουν φτάσει στα όριά τους, με το φόρτο δουλειάς να αυξάνεται, χωρίς να έχουν ούτε λεπτό να πάρουν μια ανάσα.

    Και, όμως, σε τέτοιες συνθήκες και ενώ ο κλάδος ζητούσε στήριξη, οι δυνάμεις που ήταν στο τιμόνι των Σωματείων μας τόσο στο Κιλκίς και την Παιονία όσο και στη ΔΟΕ, ήταν κάτω από τις απαιτήσεις.

    Όχι μόνο ήταν άφαντοι και δεν άρθρωσαν κουβέντα για όλα αυτά τα ζητήματα. Είναι χαρακτηριστικό πως ορισμένοι είχαν να εμφανιστούν εδώ και 3 χρόνια, και θυμήθηκαν 1 εβδομάδα πριν τις εκλογές το Σωματείο και τη ΔΟΕ (χαρακτηριστική περίπτωση η πλειοψηφία των υποψηφίων της ΔΑΚΕ και του ΔΙΚΤΥΟΥ). Αλήθεια τι σκοπούς έχουν και ζητούν την ψήφο των εκπαιδευτικών τελευταία στιγμή;

    Αλλά έφτασαν και στο σημείο να μπαίνουν εμπόδιο στις διαθέσεις των εκπαιδευτικών που ήθελαν να αγωνιστούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση από ΔΑΚΕ και ΔΙΚΤΥΟ στη ΔΟΕ, που αποφάσισαν να σταματήσουν την απεργία – αποχή από την αντιεκπαιδευτική «αξιολόγηση», την ώρα που ο κλάδος ήθελε να συνεχίσει τον αγώνα (η ΔΗΣΥ, εξάλλου, είχε ταχθεί υπέρ του ν. Κεραμέως, μήνες πριν).

    Μ’ αυτές τις δυνάμεις δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα το θετικό. Αντίθετα μόνο ήττες μπορούμε να έχουμε. Γι’ αυτό χρειάζεται να τους γυρίσουμε την πλάτη.

    Επειδή, όμως, τα προβλήματα δεν τελειώνουν, αλλά θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε κι άλλα το επόμενο διάστημα (π.χ. επέκταση λειτουργίας σχολείων μέχρι τις 6:00 μ.μ., χωρίς υποδομές, χρηματοδότηση, διορισμούς, και με τους γονείς να δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα, αλλαγές στις προσλήψεις των αναπληρωτών κ.ά.), αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι να ισχυροποιηθεί με την ψήφο μας, η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών». Η δύναμη αυτή που:

    - Σταθερά ενημέρωνε για όλα τα ζητήματα και προσπάθησε να οργανώσει την πάλη του κλάδου.

    - Κατέθετε αγωνιστικές προτάσεις και τις πάλεψε στην πράξη, όταν οι άλλες δυνάμεις τις καταψήφιζαν.

    - Πρωτοστάτησε ενάντια στην «αξιολόγηση» που οδηγεί στο αυτόνομο και κατηγοριοποιημένο σχολείο.

    Γιατί, σήμερα χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας μας στην πράξη για:

    - Αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά του 13ου – 14ου μισθού και κατάργηση των φόρων σε είδη πλατιάς κατανάλωσης, καύσιμα και ρεύμα.

    - Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών και εξίσωση των δικαιωμάτων τους με τους μόνιμους.

    - Εξίσωση του ωραρίου των Νηπιαγωγών με αυτό των υπόλοιπων εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας.

- Για ένα σύγχρονο σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα όλα τα παιδιά.

    Η ψήφος στην «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» είναι η μόνη που στέλνει το πιο καθαρό μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και της άθλιας στάσης του ΥΠΑΙΘ.

    Είναι η μόνη που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση στα Σωματεία μας και τη ΔΟΕ, να αλλάξει τη στασιμότητα και την απραξία ετών που υπάρχει στα σωματεία του νομού.

    Σε όλους τους συλλόγους πανελλαδικά, το μήνυμα που στέλνουν οι συνάδελφοι είναι «φτάνει πια», «δεν πάει άλλο», «γυρίζουμε σελίδα». Αυτό ο μήνυμα να σταλεί και από το νομό μας με την ψήφο στην «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών».

Μαρία Τασοπούλου,

Καθηγήτρια Γερμανικών, στα Δημ. Σχ. Αγ. Πέτρου, Ευρωπού και στο 1ο & 2ο Δημ. Σχ. Γουμένισσας

Υποψήφια με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών»

Με αφορμή την 5η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικού.

Για όσες φορές είδα παιδιά να τρώνε λίγο και να παίρνουν από το σχολικό γεύμα στο σπίτι, λέγοντας «αρέσει στην μαμά, κυρία»

Για όσες φορές διάβασα σε παιδική έκθεση «μου αρέσει το σχολείο γιατί εδώ ανάβει το καλοριφέρ»

Για όσες φορές ένα παιδί μου είπε «το ξέχασα το ντοσιέ, κύριε, την άλλη βδομάδα θα το φέρω» και ήξερα πως δεν έφταναν τα λεφτά για να το πάρει.

Για όσες φορές ένας μαθητής μου «αντιμίλησε» «εγώ, ξέρετε, δεν πάω φροντιστήριο, δεν καταλαβαίνω, θέλω βοήθεια»

Για όσες φορές στην τάξη άκουσα, «δεν τους είδα τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Πάλι δούλευαν ως αργά»

Για τις χιλιάδες φορές που άκουσα «δεν καταλαβαίνω τίποτα» από παιδιά με πανέξυπνα μάτια και μυαλό ξουράφι.

Για όλες τις φορές που μπήκα στο σχολείο και σαν ηχώ έφτανε στα αυτιά μου η φράση των παιδιών: βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι…..

Αλλά και

Για εκείνη τη δασκάλα που κάνει μάθημα με το μωρό στην αγκαλιά γιατί δεν χωράει το βρέφος στον παιδικό σταθμό.

Για τον αναπληρωτή ή νεοδιόριστο που πληρώνει μέχρι και 300 ευρώ το μήνα για να πάει στη δουλειά του στη Σαλαμίνα ή αλλού και παίρνει μόλις 737.

Για όσα λαχταρούσα να κάνω τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, αλλά εφόσον δεν παίρνω το δώρο… …τι να γίνει…..

Για το δικό μου το παιδί που θέλει να σπουδάσει, αλλά, αν δεν περάσει κοντά στο σπίτι, δε θα τα καταφέρει.

Για το super market που έχει μετατραπεί στο σπιτάκι του τρόμου.

Για όσες φορές άκουσα «αυτό δε γίνεται, δε φτάνουν τα λεφτά», όταν απαίτησα υπολογιστές, φωτοτυπίες και όλα τα αναγκαία για το μάθημα,

Για όσα χρόνια πέρναγα την αγωνία να φτάνει Νοέμβρης και να μην ξέρω που και αν θα δουλέψω.

Όμως και

για κάθε φορά που ακούω «εσείς τουλάχιστον μας λέτε την αλήθεια, κυρία»

για εκείνες τις φορές που ένας μαθητής λέει: «το διάβασα το βιβλίο που μου προτείνατε, ωραίο»

για τότε που άκουσα «ευχαριστούμε που είπατε στους άλλους ότι έχουμε δίκαιο που πήγαμε στην πορεία»

Και για κάθε φορά που τριγυρνώντας στη γειτονιά βρίσκεται ένα μεγάλο πια παιδί να φωνάζει: «Γειά σου δάσκαλε, είσαι ο καλύτερος»

Για όλα αυτά θα σταθώ με το κεφάλι ψηλά. Δε θα προσαρμοστώ. Θα αγωνιστώ.

Έχοντας στο μυαλό μου τους εκπαιδευτικούς στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στη Γαλλία, στην Ουγγαρία, την Πολωνία, την Ιταλία, στη Γερμανία και όπου αλλού βγήκαν και βγαίνουν και αυτοί στο δρόμο του αγώνα.

Έχοντας στο μυαλό τις οικογένειες που φέρνουν τα παιδιά τους στο σχολείο

Έχοντας στο μυαλό τα παιδιά μας….

9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΩ.

9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ.

Για τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος και τις αποφάσεις των Ομοσπονδιών, σε σχέση με τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση (Οκτώβριος 2021)

Δήλωση εκλεγμένων με την "Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών" σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ 

1. Ο αγώνας που δίνουμε όλο αυτό το διάστημα, είναι δίκαιος, γιατί αφορά την υπεράσπιση του παιδαγωγικού μας ρόλου και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας σε ένα σχολείο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν που δε θα διαχωρίζει τους μαθητές, θα δίνει ενιαία τη γνώση σε όλα τα παιδιά, θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει. Όλο αυτό το διάστημα αποκαλύφθηκαν και συνεχίζουν να αποκαλύπτονται οι πραγματικές στοχεύσεις της κυβέρνησης, για ακόμα βαθύτερη ταξική κατηγοριοποίηση και διαφοροποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών, για υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων για την πλειονότητα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, για επέκταση της επιχειρηματικής – ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας του σχολείου με τους γονείς και τους μαθητές πελάτες και τους εκπαιδευτικούς με σκυμμένο κεφάλι. Αποκαλύψαμε την απάτη ότι δήθεν η «αξιολόγηση» στοχεύει στην «αναβάθμιση του σχολείου και την ενίσχυση του εκπαιδευτικού». Πίσω από τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» όλων των κυβερνήσεων κρύβεται μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική που αντιμετωπίζει την μόρφωση των νέων σαν εμπόρευμα και τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων σαν κόστος. Βρίσκονται οι κατευθύνσεις της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ και οι απαιτήσεις τους ΣΕΒ, στις οποίες «πίνουν νερό» όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα. Στα πλημμυρισμένα σχολεία της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας και αλλού, «βούλιαξε» η «αξιολόγηση» της κ. Κεραμέως και η πολιτική της διαχρονικής εγκατάλειψης των σχολικών υποδομών από όλες τις κυβερνήσεις, τα 600 κοντέινερ που στριμώχνονται 25 μαθητές και άφησε προίκα η προηγούμενη στη σημερινή κυβέρνηση.

2. Κυβέρνηση και ΥΠΑΙΘ στριμώχνονται από τους αγώνες μας, από την τεράστια αλληλεγγύη που αναπτύσσεται από εργατικά συνδικάτα και γονείς. Είναι σημαντική η συμμετοχή των εργατικών συνδικάτων στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 11/10, είναι πολύ σημαντική συνεισφορά η αγωνιστική στάση της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), με αποκορύφωμα την ανακοίνωση της με τίτλο «δάσκαλε σ΄ ευχαριστώ». Είναι συγκινητική, η διεθνής απήχηση του αγώνα μας, η αλληλεγγύη εκπαιδευτικών συνδικάτων και ενώσεων από όλο τον κόσμο (βλ. FISE, ΠΟΕΔ κ.α.). Οι χιλιάδες μαθητές, που κατέβηκαν στον δρόμο μαζί μας, είναι μία ακόμα ηχηρή απάντηση ότι αυτός ο αγώνας είναι δίκαιος, είναι το χρέος του εκπαιδευτικού απέναντι στους μαθητές του. Αυτή την παρακαταθήκη δεν έχει κανείς το δικαίωμα να την αγνοήσει.

3. Ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης και οι αλλεπάλληλες δικαστικές προσφυγές δείχνουν ότι δεν έχουν άλλο τρόπο για να προωθήσουν μια πολιτική που έχει μαζικά απορριφθεί από τον κλάδο. Οι δικαστικές αποφάσεις που κρίνουν τις απεργίες «παράνομες» είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, 112 από τις 114 απεργίες, που έφτασαν στις αίθουσες των δικαστηρίων, κρίθηκαν παράνομες. Με τον ν. Χατζηδάκη επιχειρούν να κλείσουν την τελευταία ρωγμή. Όμως, ένας δίκαιος αγώνας δεν μπορεί να σταματήσει από καμία δικαστική απόφαση. Η απάντηση στην προσπάθεια να μπει στον γύψο το συνδικαλιστικό κίνημα, ιδιαίτερα μέσα από την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη, και να ακυρωθεί κάθε δυνατότητα αντίδρασης των σωματείων, δεν μπορεί να περάσει αναπάντητη. Ο αυταρχισμός και η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης σπάει στην πράξη, με τις αποφάσεις και την ανυπότακτη στάση των συνδικάτων και όχι με αναφορές στο Ευρωκοινοβούλιο και επιστολές διαμαρτυρίας.

4. Για την κλιμάκωση της πάλης, οι εκλεγμένοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών στα Δ.Σ. ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, στους Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ, τα σωματεία και συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στον κλάδο, ενιαία και πανελλαδικά, τοποθετηθήκαμε υπέρ της ανάγκης συνέχισης (επαναπροκήρυξη της απεργίας αποχής), ανεξάρτητα από την όποια απόφαση του δικαστηρίου. Το πραγματικό δίλημμα αυτή τη στιγμή είναι: αποδοχή του αυταρχισμού και της «νομιμότητας» των στημένων αποφάσεων που καταστρατηγούν ακόμα το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία, για να προχωρήσει ο αντιδραστικός σχεδιασμός της κυβέρνησης ή απόρριψη των εκβιασμών και αγωνιστική κλιμάκωση για να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο και τη μόρφωση των μαθητών μας; Απαντάμε καθαρά το δεύτερο. Άλλωστε, επαναπροκήρυξη μιας απεργίας – αποχής που κρίνεται παράνομη δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έγινε τρεις συνεχόμενες φορές το 2014 από την ΑΔΕΔΥ, στην αξιολόγηση του Μητσοτάκη.

5. Οι αποφάσεις των Δ.Σ. της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ, της Ολομέλειας προέδρων των ΕΛΜΕ, με τον τρόπο που πάρθηκε, δεν εκφράζουν την απαίτηση του κλάδου για συνέχιση. Η απόφαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ (Κυριακή 10/10) με την ψήφο των παρατάξεων της ΔΑΚΕ, των δυνάμενων του ΣΥΡΙΖΑ (ΕΡΑ/ΑΕΕΚΕ) και ενός εκ των δύο εκπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ – ΚΙΝΗΣΕΩΝ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ είναι, κατά τη γνώμη μας, αναντίστοιχη των απαιτήσεων της περιόδου, των αντικειμενικών δεδομένων που δημιούργησε ο αγώνας του κλάδου, της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση και κυρίως της ίδιας της απαίτησης των συναδέλφων. Η απόφαση για μη συνέχιση της απεργίας – αποχής σε περίπτωση αρνητικής δικαστικής απόφασης και περάσματος σε άλλη μορφή (συμμετοχή στις διαδικασίες με ενιαίο κείμενο), πάρθηκε πριν την απεργία του κλάδου (!) και πριν την απόφαση του εφετείου (!). Από την πλευρά μας, στο Δ.Σ. της Κυριακής 10/10, καταβάλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε η ΔΟΕ να χαράξει άλλη γραμμή. Κάναμε έκκληση στις παρατάξεις να μετρήσουν καλά την απόφασή τους. Στο Δ.Σ της ΔΟΕ που συνεδρίασε ξανά με πρόταση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, την Παρασκευή 14/10, κανένα μέλος, από τα 6 που πήραν την απόφαση της Κυριακής 10/10, δεν άλλαξε στάση, ώστε να γίνει εφ’ όλης της ύλης συζήτηση για το πρόγραμμα δράσης του κλάδου. Κανένα μέλος στο Δ.Σ. δεν πήρε πίσω την ψήφο του για ενιαίο κείμενο και δείκτες. Οι όποιες, εκ των υστέρων, δηλώσεις παρατάξεων αποτελούν κενό γράμμα και εμπαιγμό απέναντι στους συναδέλφους. Η στάση αυτή της ΔΟΕ αξιοποιήθηκε από τη ΣΥΝΕΚ στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ στις 12/10. Με το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να πάμε μόνοι μας, ότι ο κλάδος κινδυνεύει να ηττηθεί, ανασύροντας ταυτόχρονα και την τρομοκρατία των ποινών, παίρνοντας  αυτό το  ρόλο από την ΔΑΚΕ και την ΠΕΚ, ψήφισαν τη διακοπή της απεργίας-αποχής. Η στάση τους δεν επηρεάστηκε από την τεράστια επιτυχία της απεργίας της προηγούμενης μέρας, αλλά ούτε και από την απόφαση του εφετείου που έδινε τη δυνατότητα της επαναπροκήρυξης. Αυτή τους η στάση δείχνει ότι η επιλογή τους ήταν προσχεδιασμένη με πολιτικά κριτήρια και όχι προϊόν μιας λανθασμένης εκτίμησης των συνθηκών εκείνη τη στιγμή. Η στάση των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ στα Διοικητικά Συμβούλια και τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ καταδικάστηκε από ένα σημαντικό κομμάτι του κλάδου. Στη Γενική Συνέλευσης προέδρων ΕΛΜΕ (Σάββατο 16/10) υπήρξαν διαφοροποιήσεις σε πολλές ΕΛΜΕ, οι οποίες δείχνουν την αγανάκτηση αλλά και τη διάθεση του κλάδου να παλέψει. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, 54% τόσο επί των ΕΛΜΕ, όσο και επί των αντιπροσώπων του συνεδρίου, για επαναπροκήρυξη της απεργίας- αποχής, κόντρα στην πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ. είναι ελπιδοφόρο, δείχνει τον δρόμο για το πώς πρέπει  να κινηθεί το κίνημα απέναντι σε αυτές τις ηγεσίες. Το γεγονός ότι αναγκάστηκαν 7 εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ να νοθεύσουν την απόφαση του σωματείου τους, προκειμένου να μη συνεχιστεί ο αγώνας, είναι όνειδος τόσο για τους ίδιους όσο και τις παρατάξεις που εκπροσωπούν, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν και την απόφαση αυτών των δυνάμεων να υπηρετήσουν την κυβερνητική πολιτική με κάθε κόστος.

6. Η απόφαση των πλειοψηφιών σε ΔΟΕ – ΟΛΜΕ έχει πολιτικό χαρακτήρα, δεν είναι απλά μια εναλλαγή μορφής πάλης. Άλλωστε την ίδια μέρα της απεργίας σε ορισμένα σωματεία της Αττικής, όπου πλειοψηφούν οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ (Πειραιά «Πρόοδος, Ά Αθηνών), έγιναν έκτακτα Δ.Σ. και αποφασίστηκαν συγκεκριμένα κείμενα συμμετοχής στις πλατφόρμες του ΙΕΠ. Στη σύσκεψη ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ που έγινε μετά την απεργιακή συγκέντρωση, οι εκπρόσωποι των συγκεκριμένων σωματείων προανήγγειλαν την απόφαση τους για συμμετοχή με ενιαία κείμενα. Όμως τώρα δεν είναι η ώρα για ενιαίο κείμενο. Τώρα είναι η ώρα για συνέχιση του αγώνα με όλα τα μέσα, κόντρα στις άδικες αποφάσεις. Η θέση αυτή, κατά τη γνώμη μας, εκφράζει τις πραγματικές διαθέσεις του κλάδου. Αν παλευτεί συλλογικά θα κρατήσει τον κλάδο ενωμένο και θα συνεχίσει να στριμώχνει την κυβέρνηση. Αν το κριτήριο μας ήταν το «τι θα κάνει η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ», «αν θα ξαναπροσφύγουν», «αν θα μας εκβιάσουν», τότε δεν θα είχαμε φτάσει σήμερα μέχρι εδώ. Τον Σεπτέμβριο που πήραμε την απόφαση για απεργία – αποχή, αν είχαμε ακούσει π.χ. τις τοποθετήσεις της ΔΗ.ΣΥ., ότι η αποχή δε θα έχει συμμετοχή, δε θα είχαμε σήμερα το 95%. Αν το Δ.Σ. της ΔΟΕ είχε αποδεχτεί την εκτίμηση της ΔΑΚΕ και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η απεργία στις 11/10 δε θα έχει συμμετοχή και θα λειτουργήσει ως ξεφούσκωμα, δε θα είχαμε τη μεγαλειώδη απεργία.

7. Η στάση των παρατάξεων της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ ήταν γνωστή. Η ΔΑΚΕ Καθηγητών είχε δημόσια ταχθεί ενάντια στην απεργία – αποχή, το ίδιο και η ΔΗ.ΣΥ. στη Πρωτοβάθμια. Παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, γίνεται φανερό ότι οι συγκριμένες δυνάμεις δε θέλουν και δεν μπορούν να τραβήξουν έναν αγώνα πέρα από όρια που θέτει η ίδια η κυβέρνηση, το κράτος και οι μηχανισμοί του. Ιδιαίτερες ευθύνες έχουν οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. Χωρίς τη δική τους ψήφο δεν θα μπορούσε να σταματήσει η απεργία – αποχή. Από τα ίδια τα πράγματα αποκαλύπτεται ότι και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δε θέλουν να οξύνουν την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική. Δε θέλουν να βαθύνει ακόμα περισσότερο η αμφισβήτηση των γενικότερων αντιεκπαιδευτικών σχεδιασμών, γιατί συμφωνούν στον πυρήνα των κατευθύνσεων της Ε.Ε. για το σχολείο. Αυτή την πολιτική υπηρέτησαν ως κυβέρνηση και αυτή θα υπηρετήσουν σε μια ενδεχόμενη κυβερνητική εναλλαγή και γι’ αυτό δε θέλουν εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές να την αμφισβητήσουν στην ουσία της, να την αντιπαλέψουν. Θέλουν, το πολύ – πολύ, ένα κίνημα φθοράς της κυβέρνησης της ΝΔ και της Υπουργού, ένα κίνημα που θα «γρατζουνάει» επιφανειακά, αλλά δε θα γίνεται επικίνδυνο στο περιεχόμενο της πάλης και κυρίως της προοπτικής. Θέλουν αγώνες, σωματεία και απεργούς κάδρο στα σενάρια της κυβερνητικής εναλλαγής. Όμως, σήμερα δεν είμαστε στην περίοδο 2012 – 2015. Οι εκπαιδευτικοί έχουν πια μεγάλη εμπειρία. Ξέρουν ότι η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. πατάει επάνω στους νόμους ΣΥΡΙΖΑ για την αξιολόγηση, το Λύκειο και το προσοντολόγιο του Γαβρόγλου. Είναι εδώ η αντιδραστική αξιολόγηση του Βερναρδάκη για το Δημόσιο, που θέτει αντίστοιχη στοχοθεσία για ένα ευέλικτο και επιτελικό κράτος, που θα λειτουργεί υπέρ του κεφαλαίου. Δεν ξεχνούν ότι η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι δέσμευση του 3ου Μνημονίου και ότι οι τιμωρητικές διατάξεις Γεροβασίλη επανήλθαν από την ΝΔ. Δεν ξεχνούν ότι ακόμα και η καταστολή έχει συνέχεια, από τα ανοιχτά κεφάλια το 2019, μέχρι τα χημικά και τις αύρες σήμερα.

8. Καλούμε κάθε αγωνιστή και ριζοσπάστη εκπαιδευτικό, κάθε απεργό και κάθε συνάδελφο που έδωσε την μάχη στο σχολείο του, να προβληματιστεί από την στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ – ΚΙΝΗΣΕΩΝ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ. Η επιλογή τους στο Δ.Σ. της ΔΟΕ και η συγκεκριμένη τακτική που ακολούθησαν σε μια κρίσιμη στιγμή, κομβική για την πορεία των κινητοποιήσεων δεν είναι συγκυριακή. Δεν έγινε κάτω από την πίεση των εξελίξεων. Δεν είναι απλά μια επανάληψη του 2014, όπως υποστηρίζουν. Αντιθέτως, η δυναμική των εξελίξεων μπορεί να μεταφέρει την πίεση για συνέχιση της απεργίας – αποχής στην πλειοψηφία και ειδικά στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η συγκεκριμένη επιλογή είναι, κατά την εκτίμηση μας, γραμμή ήττας για το κίνημα, γραμμή που ρίχνει «νερό στον μύλο» των αυταπατών και διευκολύνει τον κυβερνητικό συνδικαλισμό.

9. Ο μαζικός, ενωτικός αγώνας των εκπαιδευτικών έχει δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις και υποδομές για την κλιμάκωση της πάλης. Τώρα είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να σπάει η καλλιέργεια κλίματος αναμονής, κάθε αυταπάτη για λύσεις «από τα πάνω», ότι δήθεν μια άλλη κυβέρνηση θα λύσει το πρόβλημα. Η κάθε κυβέρνηση πατάει στους νόμους της προηγούμενης και επεκτείνει το αντιλαϊκό νομοθετικό οικοδόμημα. Τώρα χρειάζεται να δυναμώσουμε τον κοινό αγώνα όλων των εργαζομένων, με συντονισμό σωματείων και Ομοσπονδιών. Έχουμε τεράστια εμπειρία για το πώς μπορούν να μείνουν στα χαρτιά οι αντιλαϊκοί τους νόμοι. Η αταλάντευτη αγωνιστική στάση εκπαιδευτικών και μαθητών, η συσπείρωση και η αγωνιστική συμπόρευση όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων, όπως εκφράστηκε και μέσα από τη σύσκεψη 200 Συνδικαλιστικών οργανώσεων στις 5/10 στην Αθήνα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, είναι ο δικός μας δρόμος. Ο δρόμος για να βγουν οι ανάγκες μας στο προσκήνιο, για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Η μάχη ενάντια στον αντιδραστικό νόμο της κυβέρνησης θα συνεχιστεί ακόμα πιο μαζική, με όλες τις μορφές και όλα τα μέσα.

10. Από τις ίδιες τις εξελίξεις προκύπτει ξεκάθαρα η ανάγκη ανατροπής του αρνητικού συσχετισμού στις Ομοσπονδίες και τα σωματεία. Σήμερα, περισσότερο ποτέ, χρειαζόμαστε μαχητικές Ομοσπονδίες, Συλλόγους και ΕΛΜΕ, που θα παλεύουν αταλάντευτα για τις ανάγκες των εργαζομένων, χειραφετημένα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, το κράτος και τους μηχανισμούς της διοίκησης, στυλοβάτες των εργαζομένων και όχι των εκάστοτε κυβερνήσεων. Τώρα είναι η ώρα, αυτό που πολλοί συνάδελφοι αναγνωρίζουν, «πως αν δεν υπήρχαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δε θα κουνιόταν φύλλο», να εκφραστεί και στις επερχόμενες εκλογές για τα Δ.Σ. των Συλλόγων και των ΕΛΜΕ αλλά και στα συνέδρια των Ομοσπονδιών. Να ενισχυθεί αποφασιστικά το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών (που στηρίζει το ΠΑΜΕ), της μοναδικής δύναμης στον κλάδο που εκφράζεται με ενιαίο τρόπο σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, σε Συλλόγους και ΕΛΜΕ. Να καταδικαστούν μέσα στον κλάδο, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο οι συνδικαλιστικές δυνάμεις και τα κόμματα που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!

«Εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων» (Ανακοίνωση ΑΣΕ, Φεβρουάριος 2021)

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Το Υπουργείο Παιδείας δημοσίευσε την Υπουργική Απόφαση (Υ.Α.) με ΦΕΚ 140/20-1-2021 με τίτλο: «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο».

Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ αποφάσισαν ομόφωνα απεργία – αποχή από όλες τις διαδικασίες της «αξιολόγησης» (ομάδες δράσης, σχέδια δράσης, εκθέσεις αξιολόγησης, εξωτερική αξιολόγηση).

• Μέσα από τα σωματεία μας, με συνελεύσεις, ενημερωτικές συναντήσεις, διαδικτυακές εκδηλώσεις, ενημερώσεις γονέων, οργανώνουμε την υλοποίηση της απόφασης του κλάδου.
• Κανένας μόνος του απέναντι στις κυβερνητικές στοχεύσεις. Με τη συλλογική μας στάση και απόφαση σε κάθε Σύλλογο Διδασκόντων, υπερασπιζόμαστε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας, τον παιδαγωγικό μας ρόλο.
• Ο αγώνας για την αποτροπή του Π.Δ. 152 (αξιολόγηση εκπαιδευτικών), του ν. 4024/2011 (αξιολόγηση, προαγωγή, βαθμολογική εξέλιξη), το μπλοκάρισμα της «αξιολόγησης» στο Δημόσιο, με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων, αποτελούν σημαντικές παρακαταθήκες.
• Όπως αφήσαμε στα χαρτιά τις ρυθμίσεις για τις κάμερες στην τάξη, όπως ακυρώσαμε τις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις για εκλογές – παρωδία στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, έτσι και τώρα μπορούμε να τους εμποδίσουμε.

Γιατί συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία – αποχή;

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. ισχυρίζεται ότι η «εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση» στην εκπαίδευση έχει ως στόχο «τη βελτίωση της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου», «της παιδαγωγικής και μαθησιακής λειτουργίας», «της διοικητικής λειτουργίας» καθώς και την «επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών».

Μας κοροϊδεύουν, κυριολεκτικά,  μπροστά στα μάτια μας!

Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές γνωρίζουμε από «πρώτο χέρι» τα «έργα και τις ημέρες»  κυβέρνησης και Υπουργείου Παιδείας. Αν πρόθεσή τους ήταν να στηρίξουν τη λειτουργία των σχολείων θα είχαν ικανοποιήσει τις δίκαιες διεκδικήσεις μας, θα είχαν πάρει μέτρα για τη λειτουργία των σχολείων με ασφάλεια και υγιεινή όλο αυτό διάστημα της πανδημίας.

Για ποια ποιότητα και ποια αναβάθμιση μας μιλάνε, όταν:

• Το 30% των σχολικών κτηρίων είναι 50ετίας.
• 70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη.
• Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων.
• Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% Δημοτικών.
• Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων – Λυκείων.
• Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων – Λυκείων.
• Οι δαπάνες για την Παιδεία μειώνονται 1,8 δις κάθε χρόνο για 11 συνεχόμενα χρόνια.
• Οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δις ευρώ τον χρόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση.
• Στη Δευτεροβάθμια πάνω από 60 ετών είναι το 14,7% των εκπαιδευτικών, πάνω από 50 ετών το 72,7%.
• 700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.
• Από το 2010 έως σήμερα 40.000 εκπαιδευτικοί συνταξιοδοτήθηκαν και έγιναν μόλις 3.459 μόνιμοι διορισμοί μόνο στην Ειδική Αγωγή.
• Το 25% των μαθητών δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στη τηλεκπαίδευση.
• 5.000 προσφυγόπουλα εξαφανίστηκαν από την εκπαίδευση μέσα στην πανδημία. 

Με τη λεγόμενη αξιολόγηση θα λυθούν αυτά τα προβλήματα;

• Οι εκπαιδευτικοί ζούμε και αναπνέουμε καθημερινά μέσα στα σχολεία, βιώνουμε τα άγχη και τις αγωνίες των γονιών για το μέλλον και την πρόοδο των παιδιών τους.
• Μας απασχολεί το φαινόμενο της σχολικής αποτυχίας. Μας προβληματίζει γιατί οι μαθητές μας δυσκολεύονται στη γλωσσική έκφραση και τη χρήση σύνθετων εννοιών, γιατί πολλά παιδιά δεν τα καταφέρνουν στα μαθηματικά. Μας προβληματίζει η όξυνση των μαθησιακών προβλημάτων και διαταραχών.
• Καθημερινά εξετάζουμε κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλειά μας, τον τρόπο που κάνουμε το μάθημα και προσπαθούμε, με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία επιμόρφωση, να δώσουμε ό,τι καλύτερο στους μαθητές μας.
• Οι Σύλλογοι Διδασκόντων και οι εκπαιδευτικοί σχεδιάζουμε, κρίνουμε, αναπροσαρμόζουμε την καθημερινή διδακτική πράξη.
• Τους μήνες της υποχρεωτικής αναστολής λειτουργίας των σχολείων, χωρίς καμία στήριξη, χωρίς τεχνολογικά μέσα και επιστημονική καθοδήγηση, κρατήσαμε ανοιχτή την εκπαιδευτική διαδικασία και την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές μας.

Οι διαδικασίες της Υ.Α. δεν έρχονται να λύσουν τα ουσιαστικά προβλήματα της διδακτικής πράξης. Κυβέρνηση και Υπουργείο δε θα «ακούσουν» τη γνώμη μας!

Οι 48 δείκτες της «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης» και διαδικασίες που εισάγονται είναι αποκαλυπτικοί!

• Σε ένα υποχρηματοδούμενο σχολείο θα αξιολογείται η «ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών πόρων». Δηλαδή πώς θα γίνεται περιορισμός δαπανών, πώς θα βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη οι γονείς, πώς θα «στρατοπεδεύσουν» κανονικά οι χορηγοί.
• Σε ένα υποστελεχωμένο σχολείο, με 50.000 συμβασιούχους, θα αξιολογείται η «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού». Δηλαδή το πώς θα καλύπτονται τα κενά εκ των ενόντων, πώς θα γίνεται ο εκπαιδευτικός λάστιχο, πώς θα μπαλώνονται τρύπες, με εκπαιδευτικούς να διδάσκουν άσχετα με την ειδικότητά τους μαθήματα με ό,τι αυτό σημαίνει για τη μόρφωση των μαθητών.
• Σε ένα σχολείο με ακατάλληλες υποδομές, με αίθουσες κλουβιά και χιλιάδες μαθητές σε κοντέινερς, θα αξιολογείται «η αξιοποίηση των σχολικών υποδομών», ο εμπλουτισμός και εκσυγχρονισμός τους. Και επειδή μάλλον ο Σύλλογος Διδασκόντων είναι λίγο δύσκολο να αποφασίσει την ανέγερση νέων κτηρίων, αυτό που θα αξιολογείται θα είναι το άνοιγμα της πόρτας στους χορηγούς και τις κάθε λογής επιχειρήσεις για να κάνουν τις μπίζνες τους.
• Σε μια εποχή που η ανάγκη για στέρεη γνώση και ολόπλευρη μόρφωση είναι αδήριτη, θα αξιολογείται η «καλλιέργεια δεξιοτήτων στους μαθητές». Δηλαδή το πόσο γρήγορα γίνεται η στροφή της εκπαίδευσης στη λογική της εκγύμνασης εφήμερων δεξιοτήτων εις βάρος των μορφωτικών αναγκών των μαθητών και κατά πόσο ανοίγει η πόρτα για την εμπλοκή στην εκπαιδευτική διαδικασία φορέων άσχετων με την εκπαίδευση, από Μ.Κ.Ο. μέχρι και επιχειρήσεις. Η λογική των «δεξιοτήτων» που διαπερνά τα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά εγχειρίδια εδώ και 15 χρόνια (π.χ. διδασκαλία της γλώσσας μέσω συνταγών μαγειρικής) δεν έχει αφήσει αρνητικά αποτυπώματα στη μόρφωση των μαθητών;
• Ο προγραμματισμός των σχολικών μονάδων, οι εκθέσεις εσωτερικής αξιολόγησης των σχολείων, οι εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου καθώς και οι αξιολογικές εκθέσεις των ΠΕ.Κ.Ε.Σ θα δημοσιοποιούνται σε ειδική πλατφόρμα του Ι.Ε.Π. Τι σχέση έχει η βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τη σύγκριση, τη δημοσίευση και την ποσοτικοποίηση των δράσεων του σχολείου;
• Ο Σύλλογος Διδασκόντων θα βαθμολογεί με τετράβαθμη κλίμακα (μη επαρκής, επαρκής, καλή, εξαιρετική) τον κάθε θεματικό άξονα, ενώ ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου με δεκάβαθμη κλίμακα το κάθε σχολείο. Όλα αυτά δεν οξύνουν τις υπαρκτές ανισότητες, δε χωρίζουν τα σχολεία σε «καλά» και «κακά», σε ανταγωνιζόμενα σχολεία που θέτουν ως στόχο «το καλύτερο σκορ» σε μια εκπαιδευτική ζούγκλα;
• Ο Διευθυντής του σχολείου αναλαμβάνει «οργανωτής» αυτής της διαδικασίας, υποσκελίζοντας τον ρόλο του Συλλόγου Διδασκόντων.

Μήπως, τελικά, «καλώς» αξιολογούμενα σχολεία είναι αυτά που λειτουργούν ως «αυτόνομες οικονομικές μονάδες, με λογική «κόστους – οφέλους», με όρους περικοπής δαπανών και «πόρων» και «κακώς» αξιολογούμενα σχολεία όλα τα υπόλοιπα που διεκδικούν την κάλυψη όλων των αναγκών με ευθύνη του κράτους;

Η «εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση» ανοίγει επικίνδυνους δρόμους!

• Για την υποβάθμιση, την κατηγοριοποίηση και βαθύτερη ταξική διαφοροποίηση των σχολείων.
• Δείχνει με το δάχτυλο ως υπεύθυνους για όλα τα «στραβά» του σχολείου τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους ίδιους τους μαθητές και τις οικογένειές τους. Ακόμα και αν μέσα από αυτά τα συντρίμμια αναδυθούν και ορισμένα, λίγα, σχολεία της «αριστείας» και της «ποιότητας» αυτά θα είναι για πολύ λίγους που και σήμερα έχουν τον «τρόπο» τους.
• Οδηγεί στην «ατομική αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών που είναι βαθιά τιμωρητική και άμεσα συνδεδεμένη με τη μισθολογική εξέλιξη και τις απολύσεις.

Η διεθνής πείρα δείχνει ότι και στα «αξιολογημένα» σχολεία του εξωτερικού, οι ταξικοί φραγμοί, οι ανισότητες και η μορφωτική υποβάθμιση «ζουν και βασιλεύουν»!

Ακόμα και σε όσα κράτη έχουν εφαρμοστεί αντίστοιχες διαδικασίες, με πανομοιότυπους στόχους, εργαλεία, δείκτες και σχετικά αντίστοιχους φορείς υπάρχουν αποτελέσματα που έχουν οδηγήσει:

1. Στη λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας στο διαφοροποιημένο αναλυτικό πρόγραμμα, σε διαφορετικό περιεχόμενο των μαθημάτων. Στην Γερμανία με τους τρεις διαφορετικούς τύπους σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που από τα 11 μόλις χρόνια ο μαθητής καλείται να ακολουθήσει. Στη Γαλλία με τη γενίκευση των ζωνών εκπαιδευτικής προτεραιότητας και την «ευελιξία» στο αναλυτικό πρόγραμμα (έως 25% μείωση της διδακτέας ύλης). Στην Αγγλία τα σχολεία των φτωχών διαλέγουν συγγράμματα και φύλλα αξιολόγησης, χαμηλότερου επιπέδου.
2. Στην ταξική διαφοροποίηση των σχολείων με βάση την κοινωνική προέλευση των μαθητών, η οποία έχει άμεση σχέση με τις επιδόσεις τους είτε σε Εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο. Δημιουργούνται σχολεία πολλών ταχυτήτων με αντίστοιχες απαιτήσεις, κριτήρια αξιολόγησης, επίπεδο σπουδών, οξύνοντας με αυτό τον τρόπο τους ταξικούς φραγμούς. Η Γαλλία (PISA 2012) είναι η χώρα της Ευρώπης με τη μεγαλύτερη συνάφεια επίδοσης μαθητή- κοινωνικοταξική προέλευση. Στην Αγγλία αντίστοιχα τα παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη έχουν περίπου 2,5 φορές μικρότερη πιθανότητα να παρακολουθήσουν με επιτυχία το πρόγραμμα SEM A level, που οδηγεί στις ιατρικές, πολυτεχνικές και σχολές φυσικών επιστημών.
3. Στη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων ακόμα και σε απολύσεις. Στα σχολεία της Αγγλίας, των φτωχών περιοχών, αξιολογούν «κακώς» και απολύουν τους πιο υψηλά αμειβόμενους, παλιούς εκπαιδευτικούς και προσλαμβάνονται διαρκώς νέοι ή εκπαιδευόμενοι εκ των οποίων αρκετοί είναι και μετανάστες από τη νότια Ευρώπη. Στη Γαλλία οι νέοι συνάδελφοι βρίσκονται υπό το καθεστώς του γυρολόγου που κάθε πρωί μαθαίνει σε ποιο σχολείο θα πάει να καλύψει πιθανό κενό. Στη Γερμανία μόνιμοι κρατικοί υπάλληλοι στα περισσότερα κρατίδια είναι μόνο τα στελέχη εκπαίδευσης.
4. Στην απαξίωση των κακώς αξιολογούμενων σχολείων που πολλές φορές οδηγεί μέχρι και το κλείσιμο. Για παράδειγμα στην πολυδιαφημιζόμενη Φιλανδία τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει 2.500 σχολικές μονάδες.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, η Ε.Ε., ο ΟΟΣΑ και ο ΣΕΒ, μέσα από το 3^Ο Μνημόνιο, τις εκθέσεις της Κομισιόν, τους διάφορους κοινωνικούς διαλόγους και την έκθεση Πισσαρίδη για την Παιδεία, τώρα τελευταία, έχουν διαμορφώσει κοινή στρατηγική στην Εκπαίδευση.

Τα αποτελέσματά της είναι ήδη εδώ!

• Αύξηση του αριθμού μαθητών στις τάξεις και νέες συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων.
• Μείωση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία, απόπειρα μεταφοράς αρμοδιοτήτων στην Τοπική Διοίκηση και μετακύλιση του κόστους στη λαϊκή οικογένεια. 
• Αυτονομία  (δηλαδή μεγαλύτερη εξάρτηση από την υποχρηματοδότηση και τις ελλείψεις) του σχολείου στην οικονομική διαχείριση, τη διαμόρφωση του προγράμματος και τη διαχείριση του προσωπικού με ακόμα πιο άμεση εμπλοκή  επιχειρήσεων.
• Υποβάθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, πρόωρη επαγγελματική κατάρτιση, ανήλικη εργασία από τα 15 έτη.
• Κατάργηση της μόνιμης και σταθερής εργασίας, γενίκευση ελαστικών σχέσεων εργασίας, προτάσεις για προσλήψεις εκπαιδευτικών από τις Περιφέρειες, τις Διευθύνσεις ακόμα και το ίδιο το σχολείο.
• Προγράμματα που κινούνται στη λογική της εκγύμνασης εφήμερων δεξιοτήτων σε αντίθεση με την ανάγκη για ολόπλευρη γενική παιδεία.

Τα αποτελέσματα των εκθέσεων της «αξιολόγησης» θα αξιοποιηθούν στην επιτάχυνση των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, άνοιξε διάπλατα τον δρόμο σε όλα αυτά. Τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την αξιολόγηση 4547/18, με προθήκες, εφαρμόζει η Ν.Δ. Για απουσία «κουλτούρας αξιολόγησης» μιλούσε ο Κ. Γαβρόγλου. Το ένα μετά το άλλο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο ψήφιζε ο ΣΥΡΙΖΑ (δομές, Λύκειο, αναπληρωτές) και όλα τα άφησε άθικτα η Ν.Δ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης και πανδημίας, οι καπιταλιστές και το κράτος τους βρίσκουν την ευκαιρία να επιταχύνουν τα σχέδιά τους και στην Εκπαίδευση, ενώ την ίδια στιγμή δυναμώνουν την επίθεση στα εργασιακά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, χτυπούν το δικαίωμα στην απεργία και τη διαδήλωση, με στόχο να περάσει πιο εύκολα η αντιλαϊκή πολιτική. Ο σχεδιασμός κυβέρνησης και Υπουργείου Εσωτερικών, με βάση τις δηλώσεις Θεοδωρικάκου και Βορίδη, στα πλαίσια της λεγόμενης «πολύεπίπεδης διακυβέρνησης», είναι το πέρασμα της Εκπαίδευσης και της Υγείας στην Τοπική Διοίκηση. Να γιατί θέλουν να «αξιολογήσουν» άρον – άρον τα σχολεία. Να πώς «κουμπώνει» το ένα νομοσχέδιο με το άλλο.

Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια για μια ακόμα φορά!

Με το νου μας στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, με την πεποίθηση ότι ακόμα και «οι μαθητές του τελευταίου θρανίου» μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές και δημιουργοί μιας καλύτερης κοινωνίας, παίρνουμε θέση μάχης.

Η αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση δε θα περάσει!

Έχουμε τη δύναμη να τα καταφέρουμε για άλλη μια φορά!

                         Φεβρουάριος 2021